Μέχρι τη μέση σχεδόν (είναι και μεγάλο το άτιμο, 890 σελίδες) είχα νεύρα με την συγγραφέα. Πολλά τα ονόματα και τα τοπωνύμια που μου ζητούσε να θυμηθώ. Κι η γραφή της κυλούσε βασανιστικά αργά...Όταν, επιτέλους, αποφάσισε να εστιάσει στον κεντρικό ήρωα τότε το βιβλίο μου αποκάλυψε το μεγαλείο του. Από εκεί και μετά άξιζε η κάθε λέξη που διάβαζα.Σπαρακτικό, σοκαριστικό, γλυκόπικρο. Η ιστορία μιας ψυχής που έχει περάσει μέσα από την επίγεια κόλαση. Παιδική κακοποίηση, σεξουαλική, σωματική και ψυχολογικη βία, κι η αγάπη να αιωρείται ως άλλη ουτοπία.Άξιζε η ανάγνωσή του, όσο συναισθηματικά φορτισμένη κι αν ήταν. Να το διαβάσετε, σας το προτείνω. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις @metaixmiobooks σε μετάφραση της Μαρίας Ξυλούρη και παρότι ανήκει στην Κουήρ λογοτεχνία, αγγίζει τους πάντες.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήνοντας εδώ το σχόλιό σας, μην ξεχνάτε να είστε ευγενείς!