ΘΥΜΑΤΑ :: Ας μιλήσουμε για την ενδοοικογενειακή βία

 Αναζητώντας τα θύματα

Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα; Ένα νήμα είναι η ζωή, κουβάρι μπερδεμένο, κι αλί σε εκείνον τον άνθρωπο που θα επιλέξει να κοιτάξει την αλήθεια του κατάματα, αναζητώντας τις αιτίες των προβλημάτων του, επιδιώκοντας λύσεις. Αναστρέφεται, άραγε, το κακό; Ή, μήπως, είμαστε προορισμένοι να οδεύουμε προς ένα τέλος όντας έρμαια των ασυνείδητων -ή όχι και τόσο όσο συχνά νομίζουμε- επιλογών μας; Αλλάζει ο άνθρωπος; Σπάει ποτέ ένας φαύλος κύκλος; Πληρώνουν, όντως, τα παιδιά τις αμαρτίες των γονιών τους, διαιωνίζοντας έτσι το κακό; Είναι όλες οι μορφές βίας ίδιες; Η κοινωνία βλέπει τις διαφορές; Κι αν τις βλέπει πώς τις αντιμετωπίζει;

Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που με απασχολούν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις ζώντας μέσα σε μία δυσλειτουργική οικογένεια είναι πως πρέπει να ανακαλύπτεις διαρκώς τρόπους για να προφυλάξεις την ψυχική και τη σωματική σου υγεία. Να βρεις τον τρόπο να είσαι ο εαυτός σου χωρίς να σε αλλοιώσουν οι συνθήκες. Να βρεις τη δύναμη να μη μαραθείς και -γιατί όχι;- ν' ανθίσεις, να μεγαλώσεις όσο πιο φυσιολογικά γίνεται δεδομένων των συνθηκών. Να γίνεις ο προστάτης του έρημου εαυτού σου για να μην πάει η ζωή σου χαμένη...

Το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο "ΘΥΜΑΤΑ" μιλά για την ενδοοικογενειακή βία. Σε μία εποχή που οι γυναικοκτονίες την έχουν σημαδέψει και το κίνημα #metoo έδωσε επιτέλους ορατότητα και φωνή στα άτομα που έχουν υποστεί οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση, τα "ΘΥΜΑΤΑ" μέσα από δύο ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους, μιλούν ευθαρσώς για κάποιους από τους τρόπους που οι χειριστικοί άνθρωποι καταστρέφουν τις ζωές εκείνων που τους περιβάλλουν. 

Από το οπισθόφυλλο:

Τι κοινό μπορεί να έχει ένας δικηγόρος με έναν ναυτικό και έναν διάσημο δημοσιογράφο; Μία γυναίκα που βρίσκεται στη φυλακή για ένα αποτρόπαιο έγκλημα με μία άλλη, της διπλανής πόρτας; Έχει κάτι κοινό ένας σεφ με έναν Αλβανό οικονομικό μετανάστη που εργάζεται ως οικοδόμος; Είναι ικανοί όλοι οι άνθρωποι να αγαπήσουν, να ερωτευτούν, να εργαστούν και να ζήσουν ελεύθερα; Κι αν ναι, έχουν αυτό το δικαίωμα;
Μέσα από τους κύκλους της ζωής και τις κοινωνικές νόρμες, αναπτύσσονται σε αυτό το μυθιστόρημα δύο ιστορίες. Δύο ιστορίες με ένα νήμα δεμένες, ακριβώς όπως δένονται οι ζωές των ανθρώπων έξω από τα βιβλία, στη πραγματική ζωή. Επιλογές σωστές ή λανθασμένες που επηρεάζουν περισσότερους ανθρώπους από αυτούς που φανταζόμαστε, αγάπες διαφορετικές ή άλλες περισσότερο συνηθισμένες, πόθοι κι ανάγκες, στοργή και βία, έρωτες περαστικοί και άλλοι που αποφασίζουν να μείνουν, φίλοι που στηρίζουν την ώρα που όλοι απομακρύνονται, εξομολογήσεις σπαρακτικές που θα σας κάνουν να κλάψετε και άλλες που θα σας θυμώσουν.

Αν κοιτάξεις τη ζωή σου, αν βγεις από το σώμα σου και την κοιτάξεις καλά παρατηρώντας τις λεπτομέρειες, θα διαπιστώσεις πως διαγράφεται ένα μοτίβο. Ίσως αυτό να το έχεις ήδη αντιληφθεί, να έχεις τις υποψίες σου από μία ηλικία και μετά που η αντίληψή σου οξύνθηκε. Ίσως πάλι και να μην έχεις ιδέα πως αυτό συμβαίνει... Όποια κι αν είναι η περίπτωσή σου όμως, θα ήθελα πραγματικά να γυρίσεις και να κοιτάξεις τη ζωή σου.

Κάποια γεγονότα που έχεις αντιμετωπίσει επαναλαμβανόμενα κι έχεις καταχωρήσει στη λίστα των συμπτώσεων και των τυχαίων συμβάντων, θα διαπιστώσεις πως δεν είναι και τόσο συμπτώσεις. Η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές, τόσο δικές σου όσο και των ανθρώπων με τους οποίους συνυπάρχεις έχοντας ταυτίσει την ύπαρξή σου μαζί τους. Σκέψου έναν καμβά γεμάτο με κύκλους και σημεία όπου οι κύκλοι αυτοί τέμνονται. Κάπου εκεί βρίσκεται και η δική σου η ζωή, ανταμώνοντας με τις ζωές των άλλων, διαγράφοντας τροχιές. Σε αρκετά σημεία της ζωής σου, για παράδειγμα, θα έχεις σίγουρα αντιληφθεί (με κάποιας μορφής deja vu, ας πούμε) πως αυτό που ζεις, αυτό που λες, αυτό που κάνεις, θυμίζει συμπεριφορά του γονιού σου. Κι ας ορκιζόσουν πως δεν θα γίνεις ποτέ η μάνα σου ή ο πατέρας σου... Με τρόμο θα διαπιστώσεις πως γίνεσαι ίδιος άνθρωπος με αυτούς! Μια άγνωστη έλξη σε έχει τραβήξει στη μαύρη τρύπα της αναγκάζοντάς σε να επαναλαμβάνεις όσα αρνιόσουν. Ποια είναι όμως αυτή η "μαύρη τρύπα";

Στη βία, ψυχική και σωματική, μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο πολλές καταστάσεις. Η έλλειψη αγάπης και φροντίδας στα παιδικά του χρόνια, τα καταπατημένα όνειρά του και ο εγωισμός του, η αδηφάγα  αίσθηση πως όλοι του χρωστούν, η έλλειψη σωστής επικοινωνίας, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η καταπάτηση των δικαιωμάτων του, ο φόβος πως αν αφεθεί να είναι ο εαυτός του θα περιθωριοποιηθεί, ο φόβος να αποδεχτεί τον εαυτό του και τις επιθυμίες του, να αποδεχτεί τη σεξουαλικότητά του, την εσωτερική του αλήθεια. Και η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζει για ώρα αφού κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ένα ξεχωριστό πλάσμα με τις δικές του ιδιαιτερότητες, ανάγκες κι επιθυμίες. 

Τα ΘΥΜΑΤΑ πραγματεύονται τόσο την αποστασιοποίηση από την εσωτερική αλήθεια ενός ανθρώπου λόγω του φόβου της περιθωριοποίησης, αυτό που ονομάζουμε και εσωτερικευμένη ομοφοβία, όσο και τη σχέση του ατόμου με το σύνολο: τις λεπτές ισορροπίες που ανατρέπει συχνά ο υπέρμετρος εγωισμός, την ηθική της ταυτότητας αλλά και την ταυτότητα της ηθικής του καθενός. Φυσικά, κοινό στοιχείο στις ιστορίες των χαρακτήρων που αναπτύσσονται στο βιβλίο είναι η βία. Η βία που ασκείται όταν ουσιαστική λεκτική επικοινωνία δεν υπάρχει, η βία που γίνεται τρόπος εκτόνωσης των συναισθημάτων, η βία που διεκδικεί εκείνα που ένα άτομο θεωρεί κεκτημένα του, η βία ως τρόπος επιβολής ισχύος κι ελέγχου του Άλλου, όταν το ίδιο το άτομο αδυνατεί να ελέγξει τον εαυτό του, αδυνατεί και να τον αφήσει ελεύθερο να Είναι και να Υπάρχει ως αυτό που πραγματικά είναι. 

Αρκεί η αποδοχή του λάθους και της αλήθειας για να γίνει το πρώτο βήμα προς την επίλυσή του. Αρκεί ένας άνθρωπος που θα έχει επίγνωση της νοσηρότητας της κατάστασης που βιώνεται για να σπάσει ο αρρωστημένος κύκλος. Όχι ανώδυνα. Το ταξίδι προς την επούλωση των τραυμάτων που πολλά από αυτά είναι χαραγμένα στις παιδικές ψυχές ανεπίγνωστα, είναι μακρύ και δύσκολο. Είναι ένα ταξίδι προς την συνειδητοποίηση αλλά και την επανεφεύρεση του Εαυτού. Ένα ταξίδι προς το φως όμως, περνώντας μέσα από βαθύ σκοτάδι, πάντα αξίζει τον κόπο...

Γράφοντας το "ΘΥΜΑΤΑ" πόνεσα πολύ. Δεν ήταν εύκολο το ταξίδι της συγγραφής του, οι μνήμες που έρχονταν σκαλίζοντας πληγές που νόμιζα πως είχαν κλείσει γέμισαν την ψυχή μου με νέα τραύματα. Οι λέξεις γίνονται ξυράφια, χαράζουν το μέσα μου, το ματώνουν... Κι όλα αυτά, μνήμη, αλήθεια, μυθοπλασία, πρόσωπα υπαρκτά και άλλα που το μυαλό μου εφηύρε, έπρεπε να βρω τον τρόπο να σας τα προσφέρω σε ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα που όμως θα σας μιλήσει μέσα από τις ιστορίες του για πέντε πράγματα που με έχουν απασχολήσει, όχι με τρόπο δασκαλίστικο και κουραστικό, αλλά με αγάπη. Κι ίσως, ίσως λέω, να τα κατάφερα να κρατήσω μπροστά σας έναν μικρό, έστω σπασμένο, καθρέφτη... Όπου κοιτώντας εντός του θα δείτε τα δικά σας τραύματα, τη δική σας πονεμένη ψυχούλα, τις δικές σας κακοποιητικές συμπεριφορές τόσο απέναντι στον εαυτό σας όσο και απέναντι στους άλλους, στους συντρόφους, τους φίλους, τα παιδιά σας... Κι ίσως, τότε, να πείτε : "Εγώ θα την αλλάξω τη ζωή, θα σπάσω τον φαύλο κύκλο και θα την αλλάξω!..." Έτσι κι εγώ κάτι θα έχω καταφέρει... 

Την αγάπη μου σας στέλνω! Όπου κι αν βρίσκεστε... όποιοι κι αν είναι οι δικοί σας πόνοι, να ξέρετε πως έχετε την αγάπη μου...

Λία

Τα ΘΥΜΑΤΑ κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν και μπορείτε να τα βρείτε σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία (στην αρχή, ίσως, κατόπιν παραγγελίας) εκτός των Public. Θα το βρίσκετε βεβαίως πάντα, όπως και το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο "Να μ' αγαπάς" στο site του εκδοτικού Βακχικόν, με έκπτωση.