Σε ψάχνω στο χρόνο, του Ιωσήφ Αλυγιζάκη

 

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να κρίνει οτιδήποτε, πολύ περισσότερο το έργο ενός καταξιωμένου δημιουργού, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Δεν μπορώ να παραβλέψω ωστόσο τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου γεννά ένα καλό βιβλίο. Από αυτά που μένουν για μέρες στο νου μου, κοιμούνται και ξυπνούν μαζί μου, ώσπου να έρθουν οι λέξεις κάποιου άλλου βιβλίου που το μυαλό θα κρίνει άξιο αντικαθιστώντας πρόσκαιρα τις προηγούμενες, ώσπου να γίνουν όλα τα υπέροχα αναγνώσματα κομμάτι του εαυτού μου.

Κάπως έτσι αισθάνθηκα την ανάγκη να μιλήσω εκτενέστερα για το «Σε Ψάχνω Στο Χρόνο».

Διαβάζουμε από το οπισθόφυλλο:

«Όταν κυνηγάς ό, τι αγαπάς, ο χρόνος συνοδοιπορεί μέχρι να εκπληρωθούν οι διεκδικήσεις σου.
Ο νεαρός Αλεξάντρ γνωρίζει τον ηλικιωμένο Πιερ στον οίκο ευγηρίας όπου εργάζεται, το 1961. Κάτι που για χρόνια κρατιόταν στη σιγή, φέρνει αυτούς τους δυο ανθρώπους κοντά, μέσα από ένα αφηγηματικό ταξίδι απρόσμενο για τον νεαρό και τόσο ποθητό για τον ηλικιωμένο.
Ο Πιερ με αγωνία και ζήλο διηγείται στον Αλεξάντρ την προσωπική του ιστορία με τον Θεόδωρο ή Τεό, τον πρώτο μη καταγεγραμμένο Έλληνα πιλότο.
Η φιλία και ο έρωτας ενός Γάλλου αστού με έναν Έλληνα μετανάστη αγκαλιάζει τον χρόνο και βρίσκει τη δίοδο που θα γεφυρώσει τις μνήμες μέσα από τους δύσκολους αλλά και λυτρωτικούς δρόμους της αγάπης.
Ένα αφηγηματικό ταξίδι που ξεκινά απ' το μποέμικο Παρίσι του 1899 και φτάνει μέχρι το Κάιρο των αραμπέσκ, την ανεγειρόμενη Νέα Υόρκη και το μουντό κοσμοπολίτικο Λονδίνο του 1908.»

Ανάμεσα στον 19ο και τον 20ο αιώνα συντελούνται στον κόσμο αλλαγές τεράστιες. Αυτή είναι και η εποχή κατά την οποία εκτυλίσσεται η κύρια ιστορία του βιβλίου. Και λέω η κύρια, επειδή συναντάμε στο παρόν λογοτεχνικό έργο του Ιωσήφ Αλυγιζάκη την τεχνική του εγκιβωτισμού, όπου μία ιστορία αναπνέει, εξελίσσεται, εντός μίας άλλης ώσπου να έρθει η ώρα της δραματικής αποκάλυψης. Ο κόσμος λοιπόν αλλάζει, οι άνθρωποι – ο κάθε λαός με τους δικούς του ρυθμούς – προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα. Κι αυτό, μετά από εμπεριστατωμένη κι επίμονη έρευνα που προηγήθηκε, ο συγγραφέας μας το περνά μέσα από γλαφυρές εικόνες κι εξαίσιες περιγραφές. Όλοι, κυνηγούν μία καλύτερη ζωή. Όλοι, θέλουν να αγγίξουν τα όνειρά τους.

Αριστοτεχνικά μέσω της γραφής μας μεταδίδεται επίσης ο τρόπος που, οι ήρωές του, μέσα από αποφάσεις ζωής που παίρνουν και που ως πρωτοπόροι για την εποχή τους τολμηρά πραγματοποιούν, διατηρούν την αθωότητά τους. Μία αθωότητα που εντός της δικής τους ηθικής, θρέφει την βαθιά αγάπη που αναπτύσσουν ο ένας για τον άλλο. Έτσι, κατά την πορεία του αφηγήματος, παρακολουθούμε με λαχτάρα τη σχέση ζωής τους, τον έρωτά τους, τα επιτεύγματα αλλά και τις εξελίξεις που λαβαίνουν χώρα με γρήγορους ρυθμούς στην κοινωνία της εποχής. Πολιτικές εξελίξεις σε έναν κόσμο που φλέγεται, κοινωνικός αναβρασμός απέναντι σε κάθε τι το διαφορετικό που έρχεται να ταράξει το τέλμα του κόσμου. Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο Κόσμος που δεν είναι τόσο πολύ μακριά μας πίσω, στο παρελθόν.

Γιατί αγάπησα αυτό το βιβλίο; Γιατί πιστεύω στο «για πάντα». Γιατί, για μένα, ο Χρόνος είναι σχετικός. Γιατί κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεριζώσει από μέσα μου την πεποίθηση πως οι ψυχές που αγαπιούνται βαθιά δεν χάνονται, συναντιούνται και θα συναντιούνται στο άπειρο διεκδικώντας μία θέση στην αιωνιότητα. Γιατί μου άρεσε που οι ήρωες, μέσα από τη διαφορετικότητά τους, διεκδικούσαν και κέρδιζαν το δικαίωμα στη ζωή, στη δημιουργία και πάνω από όλα, στην Αγάπη.

Το «Σε Ψάχνω στο Χρόνο» είναι ένα βιβλίο τρυφερό, καλογραμμένο, με ενδιαφέρουσα πλοκή που θα σας κρατήσει σε εγρήγορση από την αρχή έως το τέλος του.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης και μέσα από τις 225 σελίδες του θα ταξιδέψετε τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο, σε μία εποχή όπου όλες οι γνωστές έως τότε συνθήκες αλλάζουν δραματικά, μαζί τους και οι άνθρωποι.
Να το διαβάσετε, αξίζει.