Ζωή : Αρχείο επισυνάπτεται

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022

 


Επειδή χάθηκα, κι επειδή κάπου ήθελα να γράψω δυο λέξεις ελεύθερα γι' αυτά που ζω τελευταία και γι' αυτά που νιώθω, δίχως να φοβάμαι πως θα παρεξηγηθώ.

Πάει καιρός, ξέρω. Πάει καιρός που έχουμε να τα πούμε από εδώ. Το καλοκαίρι αυτό περνάω φάση "Ποιο το νόημα;" που ελπίζω να λήξει σύντομα γιατί δεν μου αρέσει ιδιαίτερα. Πολλά δεν μου αρέσουν πια ιδιαίτερα, αυτό είναι το κακό. Οπότε, ποιο το νόημα να ασχολούμαι μαζί τους, δεν καταλαβαίνω. Να όμως που πρέπει. Γιατί, το ξέρω, πως όταν η φάση "Ποιο το νόημα;" περάσει, τότε όλα θα έχουν νόημα. Νόημα που εγώ θα έχω αντιληφθεί επιτέλους και συνειδητοποιήσει. Ας είναι, λοιπόν. Φάση είναι, θα περάσει.

Αποπειράθηκα να εξωτερικεύσω δυο-τρεις φορές στο facebook μου αυτά που έχω μέσα μου αλλά ακριβώς ένα δευτερόλεπτο μετά ένιωσα από λίγο έως πολύ ηλίθια. Μάλιστα, μου φώναξα κάποια στιγμή θυμωμένα "σταμάτα να κάνεις αυτά που κοροϊδεύεις!" κι έσβησα μετά από λίγο τις αναρτήσεις. Αλήθεια, γιατί κάποιος που δεν μας γνωρίζει να δείξει ενδιαφέρον για τα εσώψυχά μας, για τους πόνους και τις λύπες μας; Μόνο από περιέργεια, υποθέτω. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος, κι εκεί να κρύβεται η χαρά της επικοινωνίας. Εκεί, ακριβώς. Τέλος πάντων, εδώ μπορώ και μιλάω πιο άνετα. Λες και κανείς δεν με διαβάζει. Ή ακριβώς επειδή κανείς δεν με διαβάζει. Έχει και τα καλά της τούτη η μοναξιά, σε κάνει να νιώθεις σαν τον σχοινοβάτη την ώρα που πασχίζει να αυτοσυγκεντρωθεί ώστε να κρατήσει λίγο ακόμα την ισορροπία του...

Η αιτία της κατήφειας μου όμως δεν είναι τυχαία, έχει όνομα και καταγωγή. Χασιμότο. Έτσι ονομάζεται το αυτοάνοσο με το οποίο -επιτέλους, εδώ που τα λέμε, φάγαμε τόσο καιρό στο ψάξιμο- διαγνώστηκα. Σιγά, θα μου πεις, θα μπορούσες να μου αναφέρεις τουλάχιστον χίλια δυο χειρότερα νοσήματα. Ναι, σίγουρα υπάρχουν. Μα το δικό μου είναι αυτό, έχει αυτό το συγκεκριμένο όνομα που παραπέμπει στην Άπω-Ανατολή (πολύ θα ήθελα να πάω στην Ιαπωνία, παρεμπιπτόντως), κι είναι αυτό που μου κάνει τη ζωή δύσκολη, αυτό, όχι άλλο. Είναι αυτό για το οποίο έλεγα "δεν είναι τίποτα μωρέ, θα προσαρμοστώ", μα τρεις μήνες μετά κι αφού ακολουθώ πιστά την ενδεδειγμένη θεραπεία, όχι μόνο δεν προσαρμόστηκα αλλά νιώθω πως έχασα εντελώς τον εαυτό μου. Κι ας πασχίζει η φιλενάδα μου η Αθηνά να με ανακουφίσει πηγαίνοντάς με στη θάλασσα ή για τσίπουρο ή για μπίρες, μια φορά την εβδομάδα. Όποιος έχει αυτοάνοσο της κατηγορίας "Το ανοσοποιητικό σου επιτίθεται στον ίδιο σου τον οργανισμό" μπορεί να καταλάβει τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε. Στους άλλους εύχομαι να μην σας τύχει ποτέ, να έχετε την υγεία σας και να σας δίνει ο οργανισμός σας την ελευθερία να κάνετε ό,τι κατεβάζει η γκλάβα σας. Γιατί εμείς με το Χασιμότο (και οι άλλοι με τον Λύκο, επίσης) δεν μπορούμε, αφού συχνά-πυκνά δεν έχουμε ούτε την ενέργεια για να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να πάμε για κατούρημα.

Βέβαια, δεν σταματώ να λέω στον εαυτό μου πως κάτι καλό θα βγει και από αυτή την ιστορία. Μόνο να καταφέρω να σηκώσω αυτή την ομίχλη μέσα από το κεφάλι μου. Το θέμα της όρασης που μειώθηκε, το έλυσα: άλλαξα γυαλιά, πήρα και πρεσβυωπίας (άλλος σκασμός λεφτά έφυγαν εκεί). Τώρα είμαι σε φάση βγάζω-το-ένα-βάζω-το-άλλο-ουπς!-λάθος-γυαλί-έβαλα. Αλλά θα συνηθίσω, πού θα μου πάει, θα βρω πάλι τις ισορροπίες μου.

Κάποιοι, με ρωτήσατε αν φέτος θα είμαι στο Ζάππειο, στην έκθεση βιβλίου. Θα το ήθελα τόσο πολύ! Μα όχι, δεν θα είμαι. Πρώτον, γιατί δεν νομίζω να είμαι σε θέση να αντέξω το ταξίδι κι έπειτα να έχω και κάποια αποθέματα ενέργειας για να υποδεχτώ κόσμο στο περίπτερο του εκδοτικού μου (Βακχικόν), στην έκθεση. Δεν ήρθε αυτή η μέρα ακόμη, που να νιώθω άνετα με τον νέο, όχι-και-τόσο-πρόσχαρο/ευκίνητο/ακούραστο εαυτό μου. Δεύτερον, επειδή οι γιατροί κι οι εξετάσεις μας άφησαν πανί με πανί. Το εννοώ! Με δυσκολία βγάζουμε πλέον το νοίκι και με πάααααρα πολύ άγχος. Και ξέρεις τι κάνει το άγχος, ε; Θρέφει το Χασιμότο! Και ιδού, ο φαύλος κύκλος...

Κάποιοι, μου στείλατε μηνύματα μετά από αυτές τις λιγοστές αναρτήσεις (που όπως είπα κατέβηκαν με συνοπτικές διαδικασίες εντός σύντομου, σχετικά, χρονικού διαστήματος) γεμάτα αγάπη κι ενδιαφέρον. Σας ευχαριστώ μέσα από τα μύχια της ψυχής μου.

Κάποιοι άλλοι, μου στείλατε μηνύματα μίσους. Κι εσάς σας ευχαριστώ. Που μου θυμίζετε ότι ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο που έχει υπάρξει ποτέ πάνω στον πλανήτη. Γιατί τείνω να το ξεχνάω...

Αυτά λοιπόν, μέσες άκρες, είναι όσα έχουν συμβεί και μ' έχουν αποσυντονίσει, συν το ότι χάλασε ο υπολογιστής μου και τώρα παρατείνω τη ζωή του με πατέντα. Ζωή σε μας, δηλαδή. Θα προσπαθήσω να είμαι περισσότερο συνεπής εδώ στο blog, αλλά αυτό εξαρτάται από την υγεία τόσο τη δική μου όσο και του υπολογιστή που πνέει τα λοίσθια. Έχω πάντως όλη την καλή διάθεση να σας πω για όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει τον καιρό που έλειψα. Αα, όλα κι όλα. Μπορεί συχνά να έχω το χάλι μου το μαύρο, τα βιβλία δεν λείπουν όμως ποτέ από το πλάι μου. Το διάβασμα ήταν και θα είναι πάντα η παρηγοριά μου, το παράθυρο που έχω επιλέξει να ανοίγω στον κόσμο. Μου κάνει καλό. Με βοηθά να φεύγω, να ξεφεύγω. Νομίζω πως πρώτα θα πεθάνω και μετά θα σταματήσω να διαβάζω. 

Τα φιλιά μου!

12 σχόλια

  1. Λία μου, εύχομαι να βρεις τα πατήματα σου, να λειτουργήσει η θεραπεία και να νιώσεις καλύτερα.
    Δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο, που μας γεμίζει με άγχη και όλα αυτά μας κάνουν κακό, χειροτερεύοντας ήδη υπάρχοντα προβλήματα ή δημιουργώντας νέα!
    Να έχεις υγεία! Το σημαντικότερο αγαθό, γι' αυτό το επιλέγω ως ευχή μου.
    Σου στέλνω μεγάλο φιλί!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου γλυκιά! Πάντα έρχεσαι με τον καλό σου, εμψυχωτικό λόγο... Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου! Ναι, είναι μέχρι να βρω τα πατήματά μου, πιστεύω, πρέπει να ανακαλύψω τη διατροφή που θα με βοηθά ώστε να απαλύνονται τα συμπτώματα, τη γυμναστική που δεν θα με κάνει να νιώθω χειρότερα... Κι όλα αυτά να τα εφαρμόσω ως νέο τρόπο ζωής. Κι όταν κοντεύει ο άνθρωπος τα πενήντα δεν είναι κι εύκολο πράγμα να αλλάξει τις συνήθειές του... Αλλά θα τη βρω την άκρη. Με λόγια σαν τα δικά σου να γίνονται το κινητήριο καύσιμο :)
      Μεγάλο φιλί κι από μένα! Να σε προσέχεις...

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Λία μου, καλησπέρα αγαπητή μου φίλη. Σε διαβάζουμε, Λία μου. Πάντα το δικτυακό σου σπιτικό είναι στενά δεμένο με τον περίπατό μου στη γειτονιά των μπλόγκερς και φίλων γιατί ξέρω ότι κάτι όμορφο θα έχω να δω.
    Η ανάρτησή σου εδώ, με στενοχώρησε, δεν το κρύβω. Δεν είναι ευχάριστο οποιοδήποτε θέμα υγείας. Από την άλλη, επειδή ξέρω τη φωτεινή σου δύναμη, είμαι σίγουρος ότι θα αντιδράσεις και θα ανταποκριθείς με τον καλύτερο τρόπο.
    Ναι, ο άνθρωπος, είναι, μερικές φορές, μάστιγα για τη ζωή στον πλανήτη σε όλα τα επίπεδα. Από την άλλη το φως του είναι το ζητούμενο και για αυτό παλεύουμε.
    Καλά, αυτό με τα γυαλιά, το έχω και εγώ ε! Βγάλε, βάλε, ξαναβάλε, κρέμασε. Και να πεις ότι βλέπω καλά; Μπαααααα, γιατί όλα θέλουν πάλι ρυθμίσεις. Και οι ρυθμίσεις θέλουν λεφτά και τέτοια δεν υπάρχουν. Κρατήσου κορίτσι μου και εσύ και η οικογένειά σου.
    Είμαστε εδώ λοιπόν, να σε διαβάσουμε, να μοιραστούμε σκέψεις και βιώματά σου, με καθαρή καρδιά. Για όλους μας.
    Τα φιλιά και τις ευχές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, σ' ευχαριστώ τόσο πολύ για τη στήριξη! Μέχρι στιγμής, το θέμα της (μειωμένης) οράσεως το αντιμετωπίζω όσο μπορώ με χιούμορ γιατί κατά βάθος γνωρίζω καλά πως αν δεν μπορώ να διαβάσω και αν δεν μπορώ να γράφω, είναι το τέλος μου... Άλλη παρηγοριά από αυτά τα δύο δεν θα μπορέσω να δημιουργήσω από την αρχή, αυτή είναι η ζωή μου. Οπότε, προσπαθώ να γελάω με το μπέρδεμα των γυαλιών μου και να μην το αφήνω να με επηρεάσει... Θα δείξει :)
      Την αγάπη μου σου στέλνω!

      Διαγραφή
    2. Θα τα καταφέρεις με το χαμόγελο και το χιούμορ καλή μου φίλη. Είμαστε εδώ.

      Διαγραφή
  3. Να σου ευχηθώ δύναμη, να μην ξεχνάς να αγαπάς και να χαίρεσαι!!!!!! Και άσε τον παλιοκοσμο να λέει, ας
    είμαστε καλά ο κάθε ένας με τα χούγια του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ τόσο πολύ για τη στήριξη! Ναι... ας είμαστε καλά όσο μπορούμε, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, κι όλα θα βρίσκουν το δρόμο τους στη ζωή μας, καθώς εμείς θα τα ονοματίζουμε μαθήματα.
      Μια αγκαλιά σου στέλνω, όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν βρίσκεσαι...

      Διαγραφή
  4. Λία μου προσπάθησε όλο αυτό να το αντιμετωπίσεις με θετική διάθεση κι ενέργεια. Η ψυχολογία είναι το παν. Ξεκινά από σένα, από τους φίλους (που σε πάνε στη θάλασσα για τσίπουρα 😊).
    Από τους ανθρώπους που είναι κοντά σου. Καλή ψυχολογία. Κι ας αλλάζεις γυαλιά. Ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά θα κάνεις ο,τι πρέπει για σένα.
    Τα φιλιά μου 🥰



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ αγαπημένη! Καλό μήνα να έχουμε, με ψυχολογία ακμαιότατη! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Έχω κι εγώ Χασιμότο, αλλά μην με ρωτάς τί γνώμη έχω γι' αυτό. Ρώτα μάλλον καλύτερα τί γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα 😋 Δεν ξέρω αν μου δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες, γιατί είμαι από φύση νευρικό άτομο, πόσο ακόμα να μου το χειροτέρεψε; 😊 Με λίγα λόγια ήρθα να σου πω ότι δεν έχω κάτι να σου πω, ωστόσο εύχομαι να βρεις γρήγορα την σωστή αγωγή και να το ρυθμίσεις όσο γίνεται καλύτερα! Την αγάπη μου 😘

    Υ.Γ Πριν από μερικά 24ωρα τελείωσα "το κλουβί του Ίκαρου". Μου άρεσε πάρα πολύ. Εκείνο που με απογοήτευσε (χωρίς να χάσει την καλή εικόνα που σχημάτισα για το σύνολο) ήταν το τέλος. Ένιωσα ότι οι τελευταίες σελίδες είχαν μια άλλη "οπτική", λίγο πιο .. συντηρητική (ως τρόπος γραφής) θα το έλεγα. Κάτι σαν να άλλαξε στο ύφος τού συγγραφέα. Παραμένει ωστόσο ένα από τα πιο ωραία βιβλία που διάβασα το φετινό καλοκαίρι 🌻🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και σ' αυτό μοιάζουμε; Εμένα πάντως με έχει διαλύσει... Τρεις μήνες τώρα, με τιμές που υποτίθεται ότι ρυθμίστηκαν, εγώ παραμένω στα χάλια μου. Κατά πάσα πιθανότητα μου κουβάλησε καναδυό αυτοάνοσα ακόμη (υπολοίπονται κάτι εξετάσεις ακόμα για να το επιβεβαιώσουμε) κι επίσης μπήκα στην "ωραία" παρέα εκείνων που ζουν με το σύνδρομο χρόνιου πόνου. Κατά τα άλλα, όλα υπέροχα :P Οι φίλοι λένε πως είμαι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Τους πιστεύω, αφού κι εγώ έχω συνειδητοποιήσει την τεράστια αλλαγή τόσο στη συμπεριφορά μου όσο και στην καθημερινότητά μου...
      Χαίρομαι που διάβασες το Κλουβί του Ίκαρου! Να σου πω την αλήθεια εγώ δεν ένιωσα όσα μου περιγράφεις αλλά καταλαβαίνω τι λες γιατί το έχω παρατηρήσει σε άλλα βιβλία να συμβαίνει και με έχει εξίσου "ξενερώσει".
      Φιλιά πολλά Πέτρα μου! Να σε προσέχεις... Καλό μήνα!

      Διαγραφή
    2. Σημασία έχει ότι ο ήρωας Βασίλης, είναι ακόμα μέσα στην ψυχή μου και στο νου μου.. 💕Καλημέρα και καλό μήνα Λία μου!

      Διαγραφή

Αφήνοντας εδώ το σχόλιό σας, μην ξεχνάτε να είστε ευγενείς!