Μία λεσβιακή ιστορία και το παράδοξο του Χρόνου

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

Λίγο πριν το μεσημέρι, λαβαίνω ένα μέηλ από έναν άνθρωπο που εκτιμώ βαθιά. Μου είχε στείλει τον σύνδεσμο από τη νέα ανάρτηση του blog του. Ο τίτλος είναι " Όχι στην Πρωτοχρονιά", κι εγώ τρελαίνομαι να διαβάζω για νέες θεωρίες συνωμοσίας. Μπαίνω, διαβάζω και σκέφτομαι το πόσο δίκιο έχει για όλα τα σχετικά με τον Χρόνο θέματα που έχουμε εφεύρει· γιορτές κυρίως καταναλωτικές που μας προτρέπουν ν' αγοράζουμε πράγματα που στην ουσία δεν χρειαζόμαστε στην προσπάθεια να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας πως είμαστε ευτυχείς, φέρνοντας ωστόσο συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα. Και καθώς διαβάζω κολλάει ο εγκέφαλος στο παράδοξο του Χρόνου. Και δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο από εκείνη την ώρα. 

Το απόγευμα, αρχίζω πια να θυμάμαι. Ο χρόνος έχει ξαφνικά διασταλεί κι εγώ μοιάζω να επιπλέω εντός του (ήπιαμε και λίγο παραπάνω το μεσημέρι, χρονιάρα μέρα). Τον Μάιο του 2014, ξεκίνησε ο Γιώργος Ιατρίδης ένα συγγραφικό δρώμενο με τίτλο "25η Ώρα" που κράτησε έναν χρόνο, λήγοντας τον Μάιο του 2015. Σε αυτό το δρώμενο συμμετείχα κι εγώ με μία ιστορία, την οποία και είχα παντελώς ξεχάσει. "Ε, αφού θυμήθηκα το project", λέω "θα θυμηθώ και την ιστορία". Τίποτα. Το απόλυτο κενό. Τρώω τον χρόνο μου, τρώω τα νύχια μου, τρώω κι έναν κουραμπιέ που περίσσεψε, το κενό εκεί, ψηλά, καθισμένο ανακούρκουδα πάνω στο μωβ μαλλί που έχει ξεβάψει, να με περιγελά. Ανοίγω τον υπολογιστή κι αρχίζω να ψάχνω. Στα αρχεία μου, τίποτα. Στον διαδικτυακό κουβά του χωροχρόνου, όμως... 


Μπαίνω και διαβάζω και με παίρνουν τα κλάματα. Είχα γράψει μία ΛΟΑΤΚΙ ιστορία, και συγκεκριμένα μία λεσβιακή ιστορία! Εκείνα τα χρόνια, τριγυρνούσα στο διαδίκτυο και στα blogs με ψευδώνυμο (όπως όλοι, σχεδόν, άλλωστε), μ' ένα όνομα που ούτε καν θυμόμουν (ή που θέλησα πολύ να ξεχάσω, μαζί με όλα τα δυσάρεστα που βίωνα εκείνη την εποχή...) 

Μα είναι απίστευτο το πως δουλεύει το υποσυνείδητο... Έχω ξεκινήσει να γράφω ιστορίες ΛΟΑΤΚΙ θεματικής από την εφηβεία μου, αυτό το γνωρίζω καλά, δεν το ξεχνώ, είναι το βίωμά μου. Τις προτιμούσα από τις άλλες που απέπνεαν μια "κανονικότητα" που δεν μου ταίριαζε, ή δεν της ταίριαζα εγώ· δεν ξέρω ποιο από τα δύο προηγήθηκε...

Το παράδοξο του χρόνου δημιούργησε αυτή την αναπάντεχη, ευχάριστη συνάντηση με μια χρονική περίοδο που η μνήμη είχε σκεπάσει με ομίχλη. Κι οι συνειρμοί που προέκυψαν από την ώρα που έλαβα το μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ακόμα με ταξιδεύουν. 

Πρώτη μέρα του χρόνου, κι ενώ επιμένω πως η ζωή κοιτά μόνο μπροστά, σήμερα θέλησε η ίδια να μου δώσει το πρώτο μάθημα της χρονιάς αποδεικνύοντάς μου πως αυτός ο βρόγχος του Χρόνου θηλειά δεν είναι, θηλειά θα γίνει μονάχα αν τον περάσω σφιχτά στο λαιμό και τον αφήσω εκεί.

2022 ευχές Αγάπης : πρώτα στο Όλον του Εαυτού μας κι έπειτα στο σύνολο που μας περιβάλει.

Δημοσίευση σχολίου

Αφήνοντας εδώ το σχόλιό σας, μην ξεχνάτε να είστε ευγενείς!