Βιογραφικό


Γεννήθηκα το 1974 στον Βόλο όπου και συνεχίζω να ζω. Σπούδασα Εφαρμογές Πληροφορικής μα πλέον δεν ασχολούμαι παρά με το γράψιμο. Το 2020 εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο "Να μ' αγαπάς", από τις εκδόσεις Βακχικόν. Το βιβλίο ανήκει στην Queer λογοτεχνία και είναι το πρώτο του είδους που προτάθηκε από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού για να εκπροσωπήσει τη χώρα στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης το 2021. Το δεύτερο βιβλίο μου ονομάζεται ΘΥΜΑΤΑ και κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2022.

Σε γενικές γραμμές, επισήμως, αυτά είναι όσα δηλώνει για μένα το... "αυτί" των βιβλίων μου. Θα ήθελα, όμως, να σου πω δυο λόγια παραπάνω, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα μιας και μπήκες στη σελίδα...

Πριν αρκετά χρόνια έφερα στον κόσμο δύο παιδιά που τώρα είναι ενήλικες, για τα οποία θα είμαι πάντα περήφανη. Τ' αγόρια μου και ο άνθρωπός μου είναι ό,τι σημαντικότερο έχω στη ζωή. Είναι, σίγουρα, οι ήρωές μου· αφού τα καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα μαζί μου. Δεν είμαι, βλέπεις, κι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου...

Αυτοπροσδιορίζομαι ως πλάσμα μη δυαδικό (non binary) και Two Spirit, άρα ανήκω στα τράνς άτομα. Ως ψυχικά ερμαφρόδιτη, ισορροπώ ανάμεσα στα δύο φύλα, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Γι' αυτό και θεωρώ ότι φορώ το σώμα γυναίκας από σύμπτωση. 

Νιώθω, είμαι, Κουήρ. Δεν μου φαίνεται πάντα, αλλά το ξέρω πως είμαι. Το queerness, άλλωστε, είναι μία κατάσταση πνευματική, όχι απαραίτητα εμφανής. Γι' αυτό, κρύψτε τα κουηρόμετρά σας και μην κρίνετε.

Γράφω. Αυτό ξέρω να κάνω. Θέλω να πιστεύω ότι το κάνω καλά, με συνέπεια και πάντα με το ίδιο πάθος... Αν τα καταφέρνω, θα φανεί στην πορεία. Ο χρόνος... 

Ὁ χρόνος ἅπαντα τοῖσιν ὕστερον φράσει. Λάλος γὰρ ἐστὶν οὗτος, οὐκ ἐρωτῶσιν λέγει. - Ευρυπίδης, Αρχαίος Τραγικός Ποιητής [Σε μετάφραση: Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις. Είναι πολύ ομιλητικός και δεν χρειάζεται καν τις ερωτήσεις.]

Αυτός είναι ο προσωπικός μου διαδικτυακός χώρος. Έχει καταντήσει λίγο σαν το γεφύρι της Άρτας, μια τον στήνω μια τον γκρεμίζω, 12 χρόνια τώρα... Λέω όμως εδώ, αυτή τη φορά, να μείνω. Να έχω κάπου να βγάζω κι εγώ τα σωθικά μου, τ' απωθημένα μου. Και να κρατάω ένα αρχείο, να μη χάνομαι. Κάτι σαν διαδικτυακό ημερολόγιο ένα πράγμα όπου ενίοτε θα γράφω, φυσικά, την άποψή μου (το τονίζω αυτό για να μην γίνουν παρεξηγήσεις) για τα βιβλία που διαβάζω. Οι κρίσεις, οι επικρίσεις και - ειδικά- οι κατακρίσεις δεν μου ταιριάζουν... Εδώ, θα γράφω μόνο για εκείνα τα βιβλία που κάτι μου άφησαν, κάπως, με κάποιον μαγικό τρόπο "πείραξαν" το μέσα μου...

Έχω επιλέξει να έχει ο χώρος αυτός αρκετές πινελιές σε μωβ αποχρώσεις, ελπίζω να σας αρέσει. Είναι το χρώμα που μου φτιάχνει τη διάθεση και με εμπνέει. Το μωβ, στη σημαία του Ουράνιου Τόξου (Pride) συμβολίζει το πνεύμα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο...

Καλώς ορίσατε στον χώρο μου, λοιπόν. Έναν χώρο όπου τόσο εγώ όσο κι εσείς θα είμαστε πάντα ο εαυτός μας, έξω από στερεότυπα και προκαταλήψεις, συμφωνείτε; Εδώ, στο προσωπικό μου blog, θα με βρίσκετε πάντοτε ξυπόλυτη· κι αλαφροπάτητη. Ποτέ όμως, αντιχνούμενη. Αυτό είναι και το ζητούμενο, άλλωστε: τα ίχνη...

Σας φιλώ! Με αγάπη (πάντα),

Λία Νικολάου

Δημοσίευση σχολίου

Αφήνοντας εδώ το σχόλιό σας, μην ξεχνάτε να είστε ευγενείς!