Ανακοίνωση: Έρχεται παρουσίαση στην Αθήνα!

 

Με μεγάλη χαρά περιμένω να ανταμώσουμε στην Αθήνα, στις 2 του Δεκέμβρη και ώρα 8μμ, σε μία λογοτεχνική βραδιά που διοργανώνει το βιβλιοπωλείο του Πολύχρωμου Πλανήτη όπου και θα παρουσιαστούν τα βιβλία μου. Αφορμή είναι τα γενέθλια του «Να μ’ αγαπάς» που κλείνει δύο χρόνια κυκλοφορίας μα καθώς συνέπεσε χρονικά με καιρούς δύσκολους, την πανδημία και τα lockdown, ουδέποτε μας δόθηκε η ευκαιρία να το παρουσιάσουμε όπως του αξίζει.

Βέβαια, η μόλις λίγων μηνών κυκλοφορία του νέου μου μυθιστορήματος «Θύματα» – και τα δύο βιβλία μου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν– είναι η δεύτερη αφορμή για να ανταμώσουμε, να συζητήσουμε θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία και η εσωτερικευμένη ομοφοβία, ο εκφοβισμός, αλλά και η άνευ όρων αγάπη, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είτε αυτοί είναι ζευγάρι είτε γονείς & παιδιά, και άλλα πολλά που προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο αλλά και τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ειδικότερα.

Με τιμούν με την παρουσία τους και με τα λόγια τους για τα βιβλία μου, ο δημοσιογράφος και φιλόλογος Θάνος Ξάνθος (ο οποίος και θα συντονίσει τη συζήτηση) και η κοινωνική λειτουργός και blogger Κατερίνα Βερίγκα, ενώ θα δανείσει τη φωνή του σε αποσπάσματα των βιβλίων μου ο υπέροχος Κώστας Πάρης.

Σας περιμένω! 

Με αγάπη,

Λία

Διαβάστε Περισσότερα

Ποιητικές Πυροβασίες

 

.1.

Να προφτάσω να στα πω

εγώ που τα γνωρίζω, τα βιώνω

ένα με το αίμα μου έχουν γίνει

κάτω από το πετσί μου πέρασαν

σφυγμός αργόσυρτος, βαρύς

χορός

να στα πω – εδώ! Εμένα άκου

προτού έρθει να μ’ αγγίξει πάλι

ο ίσκιος σου -πάλι! Ο ίσκιος σου…

μαγνητόφωνο η ζωή και καταγράφει

μα το κουφάρι αρνείται να πιστέψει.

Κουκούλι, που εντός του κατοικώ

Μνήμη που θυμάται. Συρίζει

νούμερα ανεμόσυρτα στο αυτί μου

τόση σκουριά χρειάστηκε, λέει,

χώμα τόσο απ’ του βραχίονα

το χάραγμα

τόσο αίμα – αίμα αίμα

αλμυρό σαν δάκρυ, αίμα

διευκρινίζει

– τα έχει, βλέπεις, όλα μετρημένα –

για λίγο μονάχα

Οξυγόνο.

Άπνοια και σήμερα αποφάνθηκαν

οι μετεωρολόγοι. Θα μείνω εδώ

καταμεσής του πελάγου

άλλωστε, καθώς λένε,

δεν πλέουν τα σκαριά σαν και του λόγου μου

δίχως ανέμους ούριους, ή

έναν λόγο καλό, βρε αδερφέ.

Θα μείνω εδώ – εδώ

σου λέω νιώσε με!

Σκλήθρα ενοχλητική

στο μαλακό σου δάχτυλο

την ώρα που με δείχνεις.

.2.

Ρημαγμένος ο τόπος μου. Τίποτα

δεν έχω πια

τίποτα. Μόνος

ανάμεσα στα πουρνάρια και στις σκουριασμένες

πέτρες. Ερείπια,

λιοπύρι, ιδρώτας, ο καπνός απ’ το τσιγάρο μου

και μια φωνή μες στο κρανίο ν’ απαγγέλει

«Τα παράγωγα μεγέθη της διαίσθησης

προκύπτουν πάντα από…»

Λυγίζω. Ερημιά. Στην ερημιά

δεν θα προκύψει

τίποτα.

Καίγομαι να βυθιστώ

να βυθιστώ, μα

στον ιδρώτα μου επιπλέω

– Μόνο μην πεις

μην τον πεις

πως δεν ήξερες

Κάποτε θα μου ψιθυρίσει

ένα ποίημα.

[Πότε-πότε σ' αυτή τη ζωή, ακροβατώ ποιητικά ή, αν θέλετε, πυροβατώ. Είναι μοναχικές τούτες οι ακροβασίες/πυροβασίες, δεν έχει τύχει άλλοτε να δημοσιευθούν ποιήματά μου, δεν το έχω επιδιώξει, τα φέρω εντός μου ως βάλσαμο. Ωστόσο αυτά τα δύο ποιήματα γράφτηκαν με αφορμή ένα queer project που ετοιμάζουν οι εκδόσεις Θράκα. Δεν επιλέχτηκαν για να συμμετέχουν στο project καθώς οι γνώμες της κριτικής επιτροπής διίσταντο, ωστόσο δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό θράκα και γι' αυτό τους ευχαριστώ!] 

Διαβάστε Περισσότερα