Όταν παρεκτρέπεστε... - Κώστας Δερμούσης

 

Τον Φεβρουάριο του 2021 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βακχικόν η ποιητική συλλογή του Κώστα Δερμούση "Όταν παρεκτρέπεστε...". Από τότε, κυκλοφορεί μαζί μου στα δωμάτια του σπιτιού, με συντροφεύει κατά τη διάρκεια των ονείρων πλάι στο κομοδίνο μου, στο τραπέζι της κουζίνας καθώς μαγειρεύω, στο σακίδιό μου όταν βγαίνω για περπάτημα. Έχει γίνει το αποκούμπι μου, τολμώ να πω. Δεν σας μίλησα νωρίτερα γι' αυτή γιατί όλο έψαχνα αφορμές για να χωρέσω κάπου, σε ένα κείμενο, την αγάπη που της έχω, κι όλο περίσσευε. Ήθελα να της αφιερώσω όλον τον χώρο κι όλη την ένταση και όλη την έγνοια που της αξίζει...

Η μέρα το απαιτεί

Φόρεσα το φουλάρι

με τις αποχρώσεις mauve

για να προσελκύει τα βλέμματα

των κατά συνθήκη ακροατών

σε μια ανάγνωση ποιημάτων

όπου το χρώμα κάνει ρίμα με τα χνώτα

και η ποίηση με την προσποίηση.

Προσπαθώ να περιγράψω αυτό που μόνο η ψυχή αναγνωρίζει τόσο καλά, το κρίνει "δικό της", δεν απαιτεί λογοτεχνικές αναλύσεις μήτε εξοικείωση, αυτά τα θεωρεί κερδισμένα, δεδομένα. Μα πρέπει κάπως να βρω τη στιγμή αυτή τις λέξεις ώστε να σου μιλήσω για τον τρόπο που αγάπησα τη συλλογή ποιημάτων του Κώστα Δερμούση και κατ' επέκταση (γιατί τέτοιος άνθρωπος είμαι) τον ίδιο τον δημιουργό της.

Στίχοι όπως: 

Συστολή

Όταν πάνω από το φέρετρό μου 

αρχίσουν να εκφωνούν ποιητικούς λόγους και επικήδειους,

θα μπορώ άραγε να σηκώσω το χέρι και να κλείσω τα στόματα

όσων θα με ζαλίζουν τέτοια ώρα

ή θα είμαι ακόμη ντροπαλός;

δεν νομίζω πως περιγράφονται με λόγια... Βαθιά στοχαστικοί μέσα από την ειρωνεία ενός βλέμματος ή ενός χαμόγελου μισού που αυτοσαρκάζεται, όσο οι μικρές ακίδες των εσωτερικών άλυτων πόνων ειρωνεύονται τις κοινωνικές συνθήκες και τους συμβιβασμούς μιας ολόκληρης ζωής...

Εξηγεί τον Κόσμο ανατρέποντας, ταράσσοντας την ηρεμία της συνθηκολόγησης με τα καθημερινά τόσο που, δεν μπορείς παρά να το παραδεχτείς μεγαλόφωνα πως "έτσι έχουν τα πράγματα, ναί! έτσι έχουν..." Όπως ξεστόμισα κι εγώ, όταν το πρωτοδιάβασα. Μα αλλού είναι η πραγματική μαγεία: όσες φορές κι αν ανατρέξεις αναγνώστη στην Ποίηση του Κώστα Δερμούση, κάτι διαφορετικό θα έχει να σε φιλέψει! Ανάλογα με τον καιρό, τη διάθεση της στιγμής, τους πόνους που απλώνονται στο κορμί σου και τις ηδονές που καταπνίγεις ή, αντίθετα, αφήνεις να πάρουν τον έλεγχο των κυττάρων σου... Για όλα, κάτι έχει να σου πει και να σου δώσει, κάτι θα λάβεις! Κι αυτή είναι η ουσία της διαχρονικότητας της Ποιητικής Τέχνης του Κώστα Δερμούση.

Ίσως γι' αυτό όλο να έλεγα κοιτώντας το βιβλίο πως "έχω χρόνο", "Θα μιλήσω γι' αυτό, έχω χρόνο"... Μα επειδή ο χρόνος σαν το φίδι γλιστρά μέσα από τις παλάμες μου λεπταίνοντας (κι ο δικός σου, μη νομίσεις στιγμή το αντίθετο!) σήμερα το αποφάσισα να σου συστήσω το βιβλίο και τον δημιουργό του. Γιατί...

[...]

Αδιάφοροι και επιμελώς ακατάληπτοι

μέχρι την τελευταία στιγμή

θα υποκλινόμαστε σε όσους μένουν πίσω

και μας κοιτούν με απορία και φθόνο

[Προδομένο Κοινό]

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Κι είναι η ποιητική συλλογή που, όπως κι εγώ, θ' αγαπήσεις.