Στον κόσμο του Σακραμέντο δεν υπάρχει το θηλυκό στοιχείο. Οι σελίδες του ζέχνουν ανδρικό ιδρώτα, πολύ σπέρμα κι άλλο τόσο εμετό και κάτουρα και αίμα. Αν δεν αντέχεις τον πόνο, αν σιχαίνεσαι, αν τρομάζεις με οτιδήποτε έξω από την ερωτωκανονικότητα, τότε αυτό το Κουήρ μυθιστόρημα των 356 σελίδων, δεν είναι για σένα.
Διαβάζω από το οπισθόφυλλο:
Οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος ζουν σ' ένα ιδιότυπο ινφέρνο, μέσα στα όρια μιας περιοχής που ελέγχεται από τους ίδιους· εκπαιδεύονται, ψυχαγωγούνται, αναλαμβάνουν καθήκοντα. Από τον κυνισμό και την αχαλίνωτη σεξουαλικότητα, περνούν στην εκδήλωση εκτροχιασμένης βίας και στον διάλογο με την υπερφύση.
Οι ήρωες του "Σακραμέντο" δεν είναι ούτε Αμερικανοί ούτε Ευρωπαίοι, ούτε όμως πρόκειται για πρόσωπα φανταστικής δυστοπίας· το παραισθητικό τους αποτύπωμα είναι χρόνου πραγματικού.
Προσωπικά, το απόλαυσα. Η γλώσσα του είναι ωμή κι έχει θράσος και τη δύναμη να μεταφέρει εκείνον τον τολμηρό που θα του αφοσιωθεί, σε έναν κόσμο που θα μπορούσε να είναι βγαλμένος από ένα μέλλον υποθετικό, όχι απαραίτητα δυσοίωνο αλλά σίγουρα διαφορετικό, ένα μέλλον που με βεβαιότητα απέχει παρασάγγας από όσα ο νους θεωρεί ως "φυσιολογικά" ή δεδομένα... Ή, ας μην μελλοντολογώ, θα μπορούσε να έχει αποτυπώσει στις λέξεις του ένα παράλληλο σύμπαν, να συμβαίνουν όλα αυτά που θα διαβάσεις σε έναν πλανήτη κάποιου άλλου κόσμου όπου όλα έχουν τη μορφή του εφιάλτη μας, συμβαίνουν σαν ψευδαίσθηση και σαν υπό την επήρεια σκληρών παραισθησιογόνων ουσιών...
Στην άλλη άκρη της τραπεζαρίας τρώει μόνος του ο ανιματέρ. Το πραγματικό του όνομα είναι Νεκρός και η δουλειά του στο σφαγείο του εξασφαλίζει πάντα τα πιο εκλεκτά κομμάτια.
Μιλώντας για Κουήρ λογοτεχνία, νομίζω πως στο Σακραμέντο αξίζουν τα πρωτεία! Στην περίπτωσή του μάλιστα, νομίζω πως το Κουήρ στοιχείο συναγωνίζεται επάξια με τον ομοερωτισμό που διατρέχει σχεδόν κάθε του σελίδα.
Το κάτουρό του έβγαινε άφθονο και υπό πίεση, έπρεπε να το καταπίνω γρήγορα, δεν ήταν εύκολο χωρίς να χύνεται έξω. [σελ. 73]
Κάπου ανάμεσα στις φουσκωμένες κοιλιές περιφέρεται ο Σιδεράς σε αναζήτηση στόματος. Τον βλέπω με την πλάτη μου, ανήσυχο, υπερκινητικό· έχει καταλάβει ότι τον αποφεύγω απόψε, ελπίζω να δείξει κατανόηση, να μη με τιμωρήσει όταν βρεθώ στην ανάγκη του, χρειάζομαι καινούργιες γεύσεις, μια διαφορετική αναλογία αλμυρού, πικρού και γλυκόξινου, αλλά πάνω απ' όλα χρειάζομαι μεγαλύτερες ποσότητες, σαν αυτές που φαντάζομαι ότι περιέχονται στ' αρχίδια του Κάκτου που φουσκώνουν προκλητικά γεμάτα κάτω από το παντελόνι του. [σελ. 95]
Τελειώνοντας την ανάγνωσή του βιβλίου - παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός - έψαξα να βρω κριτικές γεμάτη περιέργεια. Ήθελα να διαβάσω όλα όσα έχουν γραφτεί γι' αυτό. Πίστευα πως θα έχει προκαλέσει ατέλειωτες συζητήσεις και θα έχει φέρει πολλών τη γνώμη σε αντιπαράθεση με πιο συντηρητικές απόψεις. Πίστεψα ότι θα έχει δημιουργήσει φανατικούς φίλους μα και εχθρούς. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει όμως, καθώς τίποτα δεν έχει γραφτεί. Παρότι το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2020, πέρα από τις ιστοσελίδες πωλήσεών του καμία κριτική δεν έχει ανέβει στο διαδίκτυο, μοιάζει σαν κανείς να μη θέλησε να ασχοληθεί μαζί του, κι αναρωτιέμαι το γιατί...
Είναι σίγουρα ένα μυθιστόρημα που προκαλεί, ακόμα και τις αντοχές του αναγνώστη. Μα, μήπως το Therion του Καρυδάκη δεν είναι προκλητικό; Με αυτό ασχολήθηκαν οι κριτικοί, το Σακραμέντο μοιάζει να το πέρασαν στην αφάνεια, πέρα από ένα δικό μου (πάλι) άρθρο όπου το αναφέρω πολύ γενικά μιλώντας για τα βιβλία Κουήρ θεματικής κανείς δεν στάθηκε πάνω από αυτό το τόσο πρωτοποριακό έργο, να αναλύσει την πολιτική και την κοινωνική του διάσταση, να πιάσει το βαθύτερο νόημα της -άγριας, ομολογουμένως- ποιητικής του. Κρίμα...
Ο Γιάννης Μαυριτσάκης είναι ως επί το πλείστων θεατρικός συγγραφέας, κι αυτό περνά μέσα από τη μορφή του μυθιστορήματός του. Μπορείς να διαβάσεις το βιογραφικό και την εργογραφία του εδώ. Εύχομαι κάποτε το Σακραμέντο να βρει τη θέση που του αξίζει. Αν το διάβασες ή αν κάποτε αποφασίσεις να το διαβάσεις, θα χαρώ να μου πεις τη γνώμη σου.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήνοντας εδώ το σχόλιό σας, μην ξεχνάτε να είστε ευγενείς!