Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας τύπος που μου το έπαιζε φίλος. Τότε, θυμάμαι, ήταν λίγο καιρό αφότου έκανα το coming out μου, σε αρκετά προχωρημένη ηλικία μα περήφανη που επιτέλους τα είχα καταφέρει με όσες δυσκολίες αντιμετωπίζει ένα άτομο που ζει στην επαρχία, κι όσο να 'ναι ήμουν το καινούργιο (άγνωστο) φρούτο στην κοινότητα (;). Είχα ξεκινήσει με αθωότητα, θάρρος κι αποφασιστικότητα, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, νομίζοντας πως όπως είμαι εγώ, με ανοιχτή καρδιά κι αγκαλιά που χωράει τον κόσμο όλο, είναι κι οι άλλοι. Μέγα λάθος.
