Βιβλιοπροτάσεις 2022: Επειδή το βιβλίο θα είναι πάντοτε το καλύτερο δώρο

 

Δεν γνωρίζω πόσα βιβλία αδιάβαστα έχει το ράφι σας, έχω όμως όλη την καλή διάθεση να σας προτρέψω να αγοράσετε κι άλλα με αφορμή την εορταστική περίοδο! Επειδή πάντοτε τα βιβλία θα αποτελούν ένα άκρως απολαυστικό και διαχρονικό δώρο, αφού δεν χάνουν ποτέ την αίγλη και τη συναισθηματική τους αξία.

Κι άλλα βιβλία, λοιπόν! Βιβλία που θα γίνουν κινήσεις αγάπης,

βιβλία που θα δωρίσετε στον εαυτό σας επειδή το αξίζετε, στους φίλους που στάθηκαν πλάι σας για μία ακόμη -δύσκολη- χρονιά, βιβλία που θα διαλέξετε με πραγματικό ενδιαφέρον για όλους τους αγαπημένους σας. Σας προτείνω βεβαίως, όπως το συνηθίζω, βιβλία που έχω διαβάσει η ίδια ή έχω αγοράσει επειδή μου τράβηξαν το ενδιαφέρον κι έχω προσθέσει στο ράφι με τις προσεχείς αναγνώσεις.  Για φέτος, αντίθετα με την περσινή χρονιά, επέλεξα στις προτάσεις μου να έχω μόνο έργα Ελλήνων λογοτεχνών, κι αυτό γιατί θεωρώ πως δεν στηρίζουν αρκετά οι αναγνώστες την ποιοτική εγχώρια λογοτεχνία, τη στιγμή που ο τόπος μας μπορεί να περηφανεύεται πως έχει εξαίρετους συγγραφείς.

Ξεκινώ αυτή τη βιβλιοφιλική ανάρτηση με το μυθιστόρημα "Άρρωστος σε ταξίδι" του Παναγιώτη Ευαγγελίδη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις του Πολύχρωμου Πλανήτη, και είναι η ιστορία μιας παρέας στην Αθήνα την δεκαετία του ενενήντα και οι δοκιμασίες της στον έρωτα, την φιλία, την τέχνη, την αρρώστια και τον θάνατο. Οι νεκροί δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά επιστρέφουν στις λέξεις των άλλων, στα όνειρά τους, και συμπλέουν με τους ζωντανούς αλλάζοντας θέση μαζί τους στο τιμόνι των πραγμάτων. 

Μου αρέσουν οι ιστορίες για δυνατές φιλίες και για φιλίες που εξελίσσονται σε έρωτες...

Εσύ, μέχρι πού θα έφτανες για τη φιλία; Ρωτά ο Τόλης Αναγνωστόπουλος στο μυθιστόρημά του "Δρόμος η ζωή ταράτσες τα όνειρά μας" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Πρόκειται για ένα road trip -που θυμίζει έντονα την ατμόσφαιρα του Κέρουακ- τριών ανθρώπων με διαφορετικά θέλω αλλά με έναν κοινό σκοπό. Πληγωμένοι, είτε ψυχικά είτε σωματικά, θα στηρίξουν ο ένας τον άλλο για να βρουν όλοι μαζί μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Στη συνέχεια σας προτείνω ένα ταξίδι στη μνήμη, μιας και είναι κάτι που με ταλανίζει τελευταία. Ένας εξηντάχρονος επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο για να πουλήσει το εγκαταλειμμένο πατρικό του. Στο ταξίδι της επιστροφής, ανακαλεί επώδυνα γεγονότα της παιδικής του ηλικίας προσπαθώντας να καταλάβει αν οι μνήμες του είναι πραγματικές ή παραποιημένες από μεταγενέστερες ερμηνείες γεγονότων. Αλλά ποια είναι η πραγματική ζωή, αν όχι ό,τι επιβιώνει στη μνήμη μας; Αναρωτιέται η Γεωργία Τάτση στη υπέροχη νουβέλα της που φέρει τον τίτλο "Πίσω από τον ήχο του νερού" και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

Ένα βιβλίο που λάτρεψα και άξια πήρε θέση ανάμεσα στ' αγαπημένα μου όλων των εποχών, είναι η συλλογή διηγημάτων της Μελίσσα Στοΐλη "Απ' το μπαλκόνι να φύγεις" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κίχλη. Δεκαεπτά ιστορίες που διαδραματίζονται όλες στη Θεσσαλονίκη, ιστορίες λοξές μα καθημερινές, όπου οι ήρωες αναμετρώνται με κάθε είδους απώλειες, δοκιμάζουν τις αντοχές τους και συχνά καταποντίζονται· άλλοτε πάλι ψηλαφώντας το παράδοξο και το υπερφυσικό αντιστέκονται προσωρινά, στο τέλος όμως αφήνονται στη μοίρα τους και αποζητούν μια θέση στην αγκάλη της μητέρας Θεσσαλονίκης. Είναι τόσο ωραία η γραφή της!...

Άλλη μία συλλογή διηγημάτων, από την πένα του μετρ του είδους Θεόδωρου Γρηγοριάδη, είναι το βιβλίο που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα από τις Εκδόσεις Πατάκη μα ήδη έχει αγαπηθεί πολύ από όσο διαπιστώνω από τους αναγνώστες, κι έχει τον γλυκόπικρο τίτλο "Η νοσταλγία της απώλειας". Όπως ο συγγραφέας επισημαίνει στο οπισθόφυλλο, οι τριάντα μία διηγήσεις είναι αφηγήσεις προσωπικές, ιστορίες φίλων και περαστικών, εξιστορήσεις που φανερώθηκαν μέσα από καταχωνιασμένα σημειωματάρια και το καταστάλαγμα της ζωής.

Για εσάς που, όπως κι εγώ, αγαπάτε το θέατρο, το 2022 κυκλοφόρησαν σε έντυπη μορφή δύο θαυμάσια θεατρικά: Ο Δημήτρης Σούκουλης με το έργο του "Εννέα μήνες στη φορμόλη" (Εκδόσεις Ρώμη), πραγματεύεται με τρόπο άριστο τον έρωτα ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν έρωτα που όμως καταλήγει να εκφράζεται μόνο μέσα από την ατομική διάσταση  του κάθε ήρωα, ξεφεύγοντας από την ποθητή συλλογικότητα. Ο συγγραφέας αναλύει αριστουργηματικά στις τρεις πράξεις του έργου του την πολλαπλότητα του Εγώ μέσα στην ατμόσφαιρα ενός ενοικιαζόμενου διαμερίσματος ενός θέρετρου κάποιας επαρχιακής πόλης.

Για τη συνέχεια, Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος βασισμένος στο Μπαλκόνι του Ζενέ, έγραψε το θεατρικό έργο "Η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ" που κυκλοφόρησε σε έντυπη μορφή από τις εκδόσεις Βακχικόν (για το βιβλίο και για την παράσταση είχα μιλήσει και σε αυτή την ανάρτηση). Το έργο είναι βεβαίως μία αλληγορία για τη φύση του ανθρώπου και τον σύγχρονο δυτικό κόσμο, μέσα από την ποιητική γλώσσα και το βρόμικο χιούμορ του Ζαν Ζενέ. Εάν αγαπάτε Ζενέ (ποιος δεν αγαπάει την πένα του Ζενέ, να ομολογήσει πάραυτα!) θα το λατρέψετε, είμαι σίγουρη!

Μία ακόμη πολυαγαπημένη συγγραφέας που με τη γραφή της χρόνια τώρα κερδίζει αναγνώστες- προσωπικά με κέρδισε με το μυθιστόρημά της "Θηριόμορφοι", είναι η Έλενα Μαρούτσου. Το νέο της βιβλίο που ονομάζεται "Το εξιλαστήριο θαύμα" - Μία ιστορία σε πενήντα βαλίτσες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη. Είναι ένα πολυεστιακό μυθιστόρημα, που παρακολουθεί τον "ξένο" διαδοχικά μέσα από τα τέσσερα μέλη της οικογένειας, προσφέροντάς μας μια σειρά από προβολές πάνω στο αινιγματικό και, μέχρι τέλους, απροσπέλαστο πρόσωπό του. Η οπτική της Μαρούτσου κεκαλυμμένη πίσω από τις ξεχωριστές οπτικές των ηρώων της πάνω στο θέμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, είναι αξιοπρόσεκτη. Όπως και ο τρόπος που αποδίδει τις διαφορετικές εκφράσεις του ρατσισμού. 

Η Ούρσουλα Φωσκόλου, κινούμενη στην επικράτεια της επιστημονικής φαντασίας, κρύβει στο κέντρο της νουβέλας της "Ήσυχα να πας", που επίσης κυκλοφορεί από την Κίχλη, την αναζήτηση του εαυτού και της μνήμης, ενώ διερευνά τα ρευστά όρια της ταυτότητας αγγίζοντας συνάμα το μυστήριο του τέλους με την αινιγματική, μαγευτική γραφή της. Μου αρέσει η Φωσκόλου, δεν έχει συνηθισμένη γραφή, είναι για όσους αγαπούν το αλλόκοτο. Άνετα θα την έβαζα στην ίδια κατηγορία με τον Jodorowsky.

Η νουβέλα της Νάσιας Διονυσίου "Τι είναι ένας κάμπος" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις πραγματεύεται σε πρώτο επίπεδο το Ολοκαύτωμα και τις συνθήκες ζωής στα στρατόπεδα κράτησης. Σε παράλληλη ωστόσο πορεία λανθάνουν κι άλλα: Η ένταση των Κυπρίων που σιγοβράζει κάτω από τον αποικιοκρατικό ζυγό κι ο κατοπινός ξεριζωμός από την ίδια την πόλη της Αμμοχώστου. Η εναλλαγή ρόλων -γηγενείς και πρόσφυγες, ριζωμένοι και εκδιωγμένοι, διώκτες και διωκόμενοι- μέσα στην αέναη περιστροφή της ιστορικής συγκυρίας. Η απώλεια του τόπου και του ανήκειν κι η αδυναμία της γλώσσας να την περιγράψει. Η ανθρωπιά ως τελευταίο ανάχωμα μπροστά στον φόβο, την τυφλότητα, το μίσος. Το προτείνω γιατί μου αρέσει η γραφή της Νάσιας Διονυσίου. Μα και γιατί όσα και αν διαβάσουμε για εκείνη τη σκοτεινή εποχή της ανθρωπότητας θα είναι πάντα λίγα...

Ένα βιβλίο που αγαπώ ιδιαίτερα είναι η ακόλουθη βιβλιοπρόταση, κι εφιστώ σε αυτό την προσοχή σας. Φόρος τιμής στις γυναίκες των Βούρλων, του πάτου στην ιεραρχία του πληρωμένου έρωτα για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι το "Κάτι να μείνει από μένα" της Τέτης Σώλου που κυκλοφόρησε ξανά (και το αναμέναμε όλα αυτά τα χρόνια ανυπόμονα) σε δεύτερη έκδοση (η πρώτη ήταν το 2017 από τις εκδόσεις Ars Libris) από τις εκδόσεις Περίπλους. Η Τέτη Σώλου γράφει για τα Βούρλα που τότε, το 1875, ήταν ένα τεράστιο δημόσιο μπορντέλο στη Δραπετσώνα, μπορντέλο που είχε δημιουργήσει ο δήμος του Πειραιά. Λειτούργησε επί έξι δεκαετίες υπό την προστασία του κράτους και την περιφρούρηση της αστυνομίας ενώ στον καιρό της Κατοχής μετατράπηκε σε φυλακή και ως φυλακή τελείωσε τη σταδιοδρομία του το 1970 που κατεδαφίστηκε. Εκεί, βρισκόταν συγκεντρωμένες σε χώρο περιφραγμένο με ψηλό μαντρότοιχο και σε πτέρυγες με ομοιόμορφα κελιά σαν να ήταν φυλακισμένες, οι πόρνες που δεν είχαν ούτε όνομα ούτε μέλλον και δεν περνούσαν την πύλη για να βγουν έξω παρά μόνο με ειδική άδεια. Αυτό το βιβλίο είναι η φωνή τους που δεν έβγαινε από τη μάντρα των Βούρλων... Αξίζει να το διαβάσετε.

Τέλος, σας προτείνω δύο βιβλία που μόλις παρέλαβα, οπότε ακόμα δεν έχω διαβάσει αλλά χαίρομαι που η νέα χρονιά θα με βρει με τις σελίδες τους ανοιχτές (να μου θυμίσετε μια μέρα να σας πω για τότε που άλλαζε ο χρόνος κι εγώ δεν φίλησα/χαιρέτησα κανέναν στο σπίτι γιατί δεν ήθελα να χάσω τη συνέχεια της ιστορίας που διάβαζα!) 

Μετά το "Γκρο Πλάνο - Ιστορίες κοντινής εστίασης" η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου έρχεται δυναμικά με άλλη μία συλλογή διηγημάτων. Το νέο της έργο ονομάζεται "Αίμα στη φλέβα - Η θάλασσα" και  κυκλοφορεί από τις αγαπημένες Εκδόσεις Βακχικόν, όπως και το πρώτο της. Πρόκειται για μία συλλογή ιστοριών που γίνονται ταξίδι. Ταξίδι στους ωκεανούς, στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, στις περιπέτειες ανθρώπων καθημερινών που ζουν τα πάθη τους και τις χαρές τους. Πανταχού παρούσα, η θάλασσα. Ασυναγώνιστη πρωταγωνίστρια. Αίμα στη φλέβα. Άλλοτε ζωογόνο κι άλλοτε πικρό. Εξαιρετική η γραφή της συγγραφέως, θα με θυμηθείτε διαβάζοντας τα έργα της.

Ο Αλέξανδρος Καψοκόλης επανέρχεται κι αυτός δύο χρόνια μετά το πρώτο του βιβλίο, το -για πολλούς- προφητικό "Άβατο" με το δεύτερο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε επίσης από τις Εκδόσεις Βακχικόν. Ονομάζεται "Τα Βασίλεια" και είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας όπου εντός του συνυπάρχει το παραμύθι και ο εφιάλτης, η ειρήνη και ο πόλεμος, η φθορά, η λήθη, και η δόξα που οδηγεί στην αφθαρσία. Για τους λάτρεις του φανταστικού, ό,τι καλύτερο!

Φυσικά, για να ευλογήσω και λίγο τα γένια μου -ντροπή θα ήταν να μην το κάνω, ε; συμπαθάτε με!- ωραιότατα δώρα μπορούν να γίνουν και τα βιβλία μου. Το "Να μ' αγαπάς" μάλιστα, τείνει να γίνει καλτ δώρο ανάμεσα σε ζευγάρια, ταιριάζει σε όλες τις γιορτές, ενώ δωρίζοντας τα "Θύματα" που μιλούν για την ενδοοικογενειακή βία θα ήταν ένας ωραίος τρόπος να πείτε σε κάποιον που γνωρίζετε πως υποφέρει "εδώ είμαι, σε νοιάζομαι, γνωρίζω πως δεν είσαι καλά, καταλαβαίνω, μίλησέ μου και μαζί θα βρούμε τον τρόπο να ξεφύγεις"... Σας τα προτείνω με αγάπη, λοιπόν.

Νομίζω πως κάλυψα όλα τα γούστα. Μόνο για εσάς που αγαπάτε την ποίηση δεν έγραψα κάποιες προτάσεις. Επίτηδες το έκανα, σας το λέω! Λίγο θα υπομονέψετε και σε λίγες μέρες θα έχω για εσάς εδώ ένα ωραιότατο, χορταστικό αφιέρωμα στις ποιητικές συλλογές που διάβασα μέσα στο ΄22 κι άφησαν το σημαδάκι τους στα μέσα μου.

Θα αναμένω να μου πείτε κι εσείς όμως τη γνώμη σας, εδώ στα σχόλια, όπως και ποια βιβλία αγοράσατε ή θα αγοράσετε για δώρα και ποια θα θέλατε να προσφέρουν σε εσάς. Η συζήτηση για βιβλία δεν τελειώνει ποτέ· ευτυχώς!